33. Ot, cała historia

Po pierwszym tańcu podziękowałem Marice- jakiejś przyjaciółce Mary, która zgodziła się zaśpiewać bo jak to kulturalnie stwierdziła kuzynka „ wokalem to ja nie grzeszę…” także no właśnie, nie ma to jak czułe słówka rodziny… czym prędzej odłączyłem Gibsona od wzmacniacza i dla jego własnego dobra odtransportowałem do bagażnika. Gdy wróciłem na salę, starałem się wyłapać w tłumie Franziskę, która zniknęła mi z pola widzenia zaraz po przyjeździe na miejsce wesela, jednak specjalnie się nie naszukałem bo po chwili blondynka o długich blond lokach i bardzo zgrabnym ciele… zaczęła iść w moją stronę

- cześć kotku- nachyliłem się z szelmowskim uśmiechem w stronę ukochanej gdy nagle stało się coś nie spodziewanego mój policzek zaczął piec niemiłosiernie, a ja stanąłem jak wryty z szeroko rozwartymi oczami próbując przetworzyć to, co właściwie stało się parę sekund wcześniej

- jak mogłeś?!- krzyknęła dziewczyna świdrując mnie jednocześnie wzrokiem

- ale co mogłem?- zapytałem zaskoczony całą sytuacją dotykając jednocześnie obolałej twarzy

-  oj nie udawaj kretyna, chyba że naprawdę nim jesteś bo coraz częściej mam wrażenie, że to prawda

- ale kotku ja…- nie dane było mi skończyć bo dziewczyna wściekle zacisnęła ręce w pięści ( swoją drogą, jak ona to robi, że tipsy nie przebijają jej skóry przy takiej czynności??)

-  ty mi tu nie kotkuj i nie błądź wzrokiem po sali tchórzu! Jak w ogóle możesz tego nie zauważać…

- ale czego?- pytałem po raz kolejny wciąż zbity z tropu

- że ty i ta szmata ughhhh…!- z bezradności uderzyła rękami o uda

- ej ej ej! Przez szmatę mam rozumieć Majkę tak? Ok byliśmy razem i zerwaliśmy, nic mnie z nią nie łączy ale nie daje ci to prawa by ją obrażać bo to najlepsza przyjaciółka mojej bratowej, która niestety będzie tu bywać... poza tym w DALSZYM ciągu nie rozumiem O CO CI WŁAŚCIWIE CHODZI?!!!- sam nie wiem co we mnie wstąpiło Franziska wyglądała przez chwilę na zagubioną i błądziła wzrokiem po mojej twarzy nagle jej wyraz twarzy ponownie przyjął złowrogą formę. Bez słowa odwróciła się na pięcie i zniknęła w tłumie

- kobiety!- warknąłem zły i oparłem się o ścianę z założonymi rękami

- co stary, kłopoty w raju?- spytał Georg podając mi trzymanego przez siebie drinka

- żeby tylko… nie rozumiem o co właściwie poszło, dlaczego damskie umysły muszą być aż tak skomplikowane?- zapytałem na co przyjaciel poklepał mnie porozumiewawczo po ramieniu

- bo widzisz stary… dziewczyny to takie pokrętne kreatury… chcą człowieka omamić usidlić- spójrz na młodego… on jest już stracony- powiedział z inteligentną miną

- taaa…- powiedziałem tylko po czym wyminąłem kumpla

- eee a ty dokąd?!- zawołał za mną

- przewietrzyć się i zrobić użytek z paczki papierosów, którą na szczęście kupiłem przed przyjazdem tutaj- wzruszyłem ramionami i wyszedłem na balkon, z którego białe schody prowadziły do wielkiego i zadbanego ogrodu

***

Stałem dobre dziesięć minut na balkonie, kończąc już drugiego czy trzeciego papierosa i wpatrywałem się w jeziorko znajdujące się nie opodal. Ten dzień zdecydowanie był pechowy, najpierw te zasrane obrączki później sytuacja w kościele teraz to… może to był tylko koszmar i po przebudzeniu wszystko jak zwykle miało układać się jak po masełku? Dla pewności uszczypnąłem się w przedramię

- nie to niestety nie jest sen- powiedziałem sam o siebie po czym rzuciłem nie dbałym ruchem peta, który upadł gdzieś za balustradę ( mam nadzieję, że pożaru  tego nie będzie bo jeszcze tylko tego by brakowało do pełni nie szczęścia). Po czym ruszyłem w stronę schodów. Po przebyciu zaledwie dwudziestu metrów zza jednego z przyciętych żywopłotów doszedł mnie dziwny aczkolwiek znajomy dźwięk- mlaśnięcia i westchnięcia… oj ktoś zdecydowanie dał się ponieść chwili. Powoli i po cichu zakradłem się tak by mieć lepszy widok

- no proszę, proszę kogo my tu mamy… nie wiem czy wiesz braciszku, ale do nocy poślubnej to masz jakieś hmm-spojrzałem na zegarek- względne sześć godzin- ponownie spojrzałem na młodą parę, która patrzyła na mnie z rządzą mordu w oczach

- Tom? – Zuza słodko uśmiechnęła się przez chwilę

- tak?- zapytałem dumny z siebie

- jeżeli nie chcesz, żebym wydrapała ci oczy to z łaski swojej zniknij- dodała najsłodziej jak mogła

- oh dzięki Bogu, tu jesteście – Monica pojawiła się tuż za moimi plecami po czym bez wytłumaczeń ściągnęła Billa i Zuzę z ławki

- ale my…

- na czułości przyjdzie pora, teraz czas na toast

- znowu?- zapytał wyraźnie zdziwiony i nie zadowolony Bill

- tak kochany bo nie wiem czy wiesz ale za moment nadejdzie pora na oczepiny- powiedziała wyraźnie zniecierpliwiona

- no już już, bez nerwów-chłopak uniósł ręce w geście obronnym po czym w trójkę zniknęli za krzakami

- hejo – usłyszałem za sobą głos Mary, która trzymała w ramionach swoją młodszą siostrę- dziewczyna podeszła do mnie po czym usiadła na jeszcze przed sekundą okupowanej ławce

- człowiek nie może mieć chwili spokoju – westchnąłem i zmierzyłem dziewczynę wzrokiem

- jak chcesz to możemy sobie pójść- powiedziała szatynka

- nie nie, nie mam nic przeciwko towarzystwie tak uroczych pań powiedziałem z cwanym uśmiechem- ale…

- ale masz problem chciałbyś o nim pogadać ale nie lubisz mówić o tym co przeżywasz- bardziej stwierdziła niż zapytała kuzynka

- coś w tym stylu, w ogóle to będzie z ciebie świetny psycholog do tej pory zastanawia mnie jak ty to robisz…

- co?

- czytasz z ludzi jak z otwartej książki

- ja się wcale nie chwalę, po prostu mam talent- wyszczerzyła się dziewczyna po czym wolną ręką poklepała miejsce obok siebie- a teraz Tom klapnij sobie i powiedz co leży ci na duszy

- kobiety…

- no to już wiemy w końcu jesteś facetem, przystojnym bogatym. To jest chyba całkiem normalne dla kogoś takiego jak ty- powiedziała z uśmiechem

- dlaczego musicie być takie skomplikowane?- zapytałem biorąc od niej małą dziewczynkę, która zaczęła się do mnie wyrywać ( żeby nie było nie lubię dzieci, ale tą małą można jakoś przeboleć)

- no wiesz my po prostu inaczej myślimy… wam w głowie jest tylko sex, piwo, rozgrywki piłki nożnej, jedzenie i spanie podczas gdy my musimy martwić się o dzieci wygląd i inne rzeczy. Bardzo trudno to wyjaśnić bo jako płeć piękna ciężko mi jest spojrzeć na to obiektywnie ale po prostu tak jest…

- masakra- stwierdziłem tylko

- ale widzę, że chodzi o coś więcej niż tylko o przemyślenia- ujęła moją twarz w dłonie po czym przejechała opuszkami dłoni po mojej twarzy. Oj stary będziesz miał śliwę… Franziska czy Majka?- zapytała bez ogródek

- Franziska- westchnąłem ale M nie była lepsza nie wiem co je dzisiaj obie ugryzło…

- myślę, że znam przyczynę- Mary wybuchła śmiechem po czym sięgnęła po krawat spoczywający na mojej szyi

- że różowe?- spytałem głupio

- nie głąbie, tak poza tematem to chyba jesteś daltonistą...  pomyśl – powiedziała wywracając oczami, jednak ja dalej nie rozumiałem o co jej właściwie chodziło. Po chwili zrezygnowana pokręciła głową i przyłożyła koniec materiału do swojej sukienki która była troszkę innej ale podobnej barwy

- i?

- no dobrze, Zuza mnie zamorduje ale widzę, że tylko ty się nie połapałeś więc zdradzę ci sekret… twoja była ma sukienkę w tym samym odcieniu… ot, cała historia

- o nie- jęknąłem po czym poderwałem się na równe nogi i podałem kuzynce kuzynkę

- zamorduję babę

- Tom

- jak ona mogła, a to żmija…

-TOM…

- co?

- nie radzę, Zuza prędzej zabije ciebie sądząc po epitetach, które leciały pod twoim adresem gdy ją mijałam

- to co mam zrobić?- zapytałem na co dziewczyna wzruszyła ramionami