5. Lody, pogaduchy i problemy

- no dobra, opowiadaj- powiedziałam gdy obydwie zajęłyśmy miejsca przy dwuosobowym stoliku w średnio zatłoczonej lodziarni

-co tu dużo gadać, zakładam prywatną klinikę medycyny estetycznej, więc może wreszcie stanę na nogi- powiedziała Majka nie spuszczając wzroku z leżącego przed nią menu z deserami

- oh to wspaniale- zaklaskałam w dłonie kiedyś. jeszcze w liceum i podczas studiów planowałyśmy z Majką założyć razem klinikę, ale ze względu na okoliczności byłyśmy zmuszone zrezygnować z tych planów, przynajmniej na razie - a jak tam no wiesz…

- sprawy sercowe?- spojrzała na mnie i wzruszyła ramionami- był Michael, Ryan, Colin no i …

- och właśnie, zapomniałam ci powiedzieć- nie dałam jej dokończyć, bo byłam w stu procentach pewna, czym skończy się ta rozmowa- jutro czeka cię przymiarka sukienki

-czy to naprawdę konieczne?- zapytała z niechęcią dziewczyna

- no raczej, jako główny świadek i druhna musisz prezentować się tak dobrze jak panna młoda- wyszczerzyłam się

- jak zwykle przesadzasz, mogłabyś chociaż uchylić rąbka tajemnicy i powiedzieć mi jak ma wyglądać ta sukienka?- zapytała, na co ja pokręciłam głową- no dobra to może chociaż kolor bo od razu cię uprzedzam, że jeżeli jest różowa to…

- spokojnie, zapewniam, że ci się spodoba. Jest w kolorze lawendy

- no masz szczęście- szatynka odetchnęła z ulgą

- czy są panie gotowe, żeby złożyć zamówienie?- zapytała kelnerka, która akurat podeszła do stolika. Była to wysoka blondynka o typowej niemieckiej urodzie

- tak dla mnie Cola z carte do’r i malinowy odlot- powiedziałam i spojrzałam na Maję

- ja poproszę Banana Split- powiedziała przyjaciółka praktycznie nienagannym niemieckim. W końcu mieszkanie tutaj robi swoje. Kelnerka przyjęła zamówienie a gdy odeszła od stolika, powróciłyśmy do rozmowy

- to co planujesz później?- zapytała Maja opierając głowę na dłoniach i spojrzała na mnie znacząco

- no wiesz, prawdopodobnie to, co w każdym amerykańskim filmie… spędzimy parę uroczych tygodni na egzotycznej wyspie, później wrócimy, będziemy mieć dzieci i będziemy żyć długo i szczęśliwie- powiedziałam rozmarzona

-ooo to brzmi jak bajka- powiedziała Maja i szczerze się uśmiechnęła- ty szczęściaro- dała mi kuksańca w bok chwilę później postawiono przed nami desery, więc zajęłyśmy zabrałyśmy się za jedzenie. Nagle zadzwoniła moja komórka, spojrzałam na wyświetlacz dzwonił oczywiście mój przyszły małżonek

-Cześć kotku- powiedziałam, gdy tylko zatwierdziłam połączenie

- Zuza, kiedy wrócisz?- zapytał od razu podenerwowany

- jesteśmy z Mają na lodach i plotkujemy sobie trochę, zaraz będę…

- o ile wiem to plotkujecie praktycznie codziennie- powiedział o dziwo ze śmiechem, coś było nie tak. Wydawał się być wręcz zniecierpliwiony

-tak ale to nie to samo…

-Dzwonię bo mamy problem odnośnie ślubu - powiedział tym razem poważnym i trochę zatroskanym głosem

- Co się tym razem stało?!- zapytałam zdenerwowana i zmęczona tym całym zamieszaniem wokół przygotowań do uroczystości

- szczerze? Dużo: po pierwsze trzeba odebrać kolejnych krewnych z lotniska nasza kuzynka Mary ma przylecieć z całą swoją rodzinką z Ameryki za godzinę, Tom za chwilę wsiądzie na pokład samolotu i powinien być w Niemczech za jakieś sześć godzin i nie wiem jak ty ale ja wolałbym, żeby nie natknął się dzisiaj na Majkę bo może to mieć katastroficzne skutki, a do tego nie ma już wolnych pokoi w Andelsie, ktoś musi przekazać tą wiadomość cioci…  - Czyli pewnie nie unikniemy masy gości w domu… - aha i jeszcze dwie rzeczy z których się nie ucieszysz…

- co się stało…?- zapytałam mając złe przeczucia, Majka spojrzała na mnie pytająco a ja przewróciłam oczami, co miało znaczyć „faceci”

-no więc… yyy… od czego tu zacząć… może ujmę to tak, nasz barek został do połowy opróżniony a twojej chińskiej wazy chyba nie da się poskładać… - powiedział niepewnie

-że co przepraszam bardzo?! - zapytałam trochę zbyt głośno, bo kilka par oczu zwróciło się ku naszemu stolikowi z zaciekawieniem, a Majka wybuchła cichym śmiechem

-nie pytaj, Georg i Gustaw- powiedział

-Czy ja nie mogę na chwilę gdzieś wyjść z przyjaciółką?! niech no ja ich tylko dostanę w swoje ręce…- powiedziałam przez zęby

- to kiedy będziesz?- zapytał z nadzieją w głosie prawdopodobnie licząc na to, że ta ostatnia informacja zmobilizuje mnie do wcześniejszego przybycia

- Kochanie, obiecuję, że będę za jakieś czterdzieści minut, nie dłużej dobrze?- zapytałam

- ok, czekam. Uważaj na siebie, skarbie - powiedział zrezygnowany, po czym pożegnał się krótkim „kocham cię” i rozłączył się

-chyba musimy się zbierać - powiedziałam kładąc na stole kilka euro, które miały pokryć koszt posiłku i napiwku

-ale JEGO tam nie będzie prawda?- zapytała niepewnie Maja biorąc swoją torebkę

-nie, nie on jest jeszcze kilka tysięcy kilometrów stąd- powiedziałam ze śmiechem ale spoważniałam widząc mordercze spojrzenia które posłała mi przyjaciółka

-oj misiu nie denerwuj się, obiecuję ci, że nie będziesz musiała oglądać Kaulitza wcześniej niż przed ołtarzem- powiedziałam na co ona zaśmiała się gorzko

- to zabrzmiało tak jakbym miała za niego wyjść- powiedziała- szkoda, że to się nie stanie- szepnęła myśląc pewnie, że jej nie słyszałam

- no już, rozchmurz się, może lody nam nie wyszły tak jak planowałyśmy, ale obiecuję, że jak się tylko obrobię z tym całym ślubnym zamieszaniem to gdzieś wyskoczymy, może kino?- Starałam się ratować sytuację jak mogłam, ale mina Majki utwierdziła mnie w przekonaniu, że coraz bardziej się pogrążałam

- może lepiej posiedźmy przed telewizorem i pooglądajmy stare filmy?- Zapytała

- może być i tak, tylko błagam, już żadnych lodów, bo nie zdążę zmienić rozmiaru sukienki i będę musiała iść na ślub w worze po mące- powiedziałam a na twarzy Majki z powrotem pojawił się uśmiech. Obydwie poszłyśmy do audi i ruszyłyśmy w stronę domu. Coś mi się zdaje, że te kilka dni spędzone z panną Zawadzką i panem Kaulitzem będą trudniejsze niż myślałam….

Kolejny odcinek... mamy nadzieję, że wam się spodoba :))